Beste lezer,
In november 2009 werd ik op de Dag van de Belegger geïnterviewd over mijn beleggingsstrategie. Mijn precieze woorden waren: Wat ik eerst doe is op basis van fundamentele analyse de aandelen kiezen waarin ik ga beleggen. Daarna ga ik op basis van technische analyse kopen en verkopen.
Deze strategie heb ik niet zelf verzonnen, het valt te lezen in het boek Rule #1 van Phil Town. De titel van het boek verwijst naar een gezegde van Warren Buffet. Rule #1 is don't lose money, Rule #2 is don't forget rule #1.
Het boek is een aanrader voor de beginnende belegger. Het is een eenvoudige manier om enige kennis over fundamentele en technische analyse op te doen. Echter, de technische analyse die ik uit het boek leerde en waarover ik het in het interview over had, heb ik voor het laatst in januari 2010 toegepast.
Op 5 januari 2010 kocht ik aandelen Ensco International Inc. tegen een koers van $43.11. 17 dagen later verkocht ik dezelfde aandelen tegen een koers van $41.99. Een verlies voor transactiekosten van 2,6%.
Dit verlies lijkt klein maar als je je voorstelt dat zulke transacties regelmatig met verschillende bedrijven voorkwamen dan kan het neerkomen op een 'death by a thousand cuts'. Bovendien moeten we de transactiekosten niet vergeten. Toen ik als 'kleine' klant in december 2009 een fles wijn van de bank kreeg wist ik zeker dat ik teveel betaalde. In januari ben ik gaan rekenen en kwam tot de conclusie dat alleen de transactiekosten mij in 2009 5-10% rendement hadden gekost. Ensco was het laatste bedrijf waarmee ik op basis van de technische analyse uit het boek heb gehandeld. Ik heb ook geen fles wijn meer ontvangen in december 2010.
Technische analyse
Technische analyse uit Rule #1 komt ongeveer hier op neer. Je kijkt naar 3 technische signalen en als deze alledrie op groen komen te staan dan koop je, staan ze op rood dan verkoop je. De praktijk leert dat de signalen op groen gaan als een aandeel (een beetje) stijgt en op rood als het aandeel daalt (afijn, eigenlijk kan je dat ook uit de theorie halen want het zijn allemaal wiskundige formules). De gedachte is namelijk dat aandelen die een gezonde/sterke stijging laten zien nog verder zullen stijgen en dat de aandelen die een zwakte laten zien later verder zullen dalen.
Uit het boek kan je leren om een schatting te maken wat een bedrijf waard is. Als je tegen een korting het aandeel kan kopen dan is dat prachtig. Maar! Als de markt negatief is dan maakt het niet uit dat het bedrijf twee keer zoveel waard is als de beurswaarde, het aandeel kan nog altijd halveren. Redeneren dat een aandeel zo laag staat dat hij niet verder kan dalen is pertinent onjuist.
Het boek wilde je beschermen tegen dalingen van bijvoorbeeld 50%. Hier kunnen mensen meestal niet zo goed tegen. De beste reactie op een daling is echter niet verkopen. Stel je voor: je houdt van big mac's. Als ze €2 zouden kosten dan koop je ze, je vindt dat ze €2 waard zijn. Ze kosten echter €1. Prachtig. Nu daalt de prijs naar €0,50. Ga je dan meer of minder big mac's kopen?
Het beste kan je nogmaals naar je berekening van de waarde van het bedrijf kijken. Als je dan tot de conclusie bent gekomen dat de berekening nog steeds klopt dan zijn er twee mogelijkheden. Wachten (1) of bijkopen en wachten(2). Het geld wat je er namelijk op dat moment in stopt zal verviervoudigen als de berekening juist blijkt te zijn.
Be fearful when others are greedy. Be greedy when others are fearful.
Met vriendelijke groet,
Jaap van Duijn
P.S. In maart 2010 kwam nog een boek van Phil Town uit. Hierin werd technische analyse weggelaten. Misschien dat hij ook een fles wijn van de bank had gekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten